december 2023
Minuscule sterren
Minuscule sterren zie je hoog in de lucht
In deze wolkeloze lange donkerte
en winterse warmte
een transformatie in het luchtgestel
Er wordt gebaard, waar andere kinderen
geen of onvoldoende eten hebben
niet ver hier vandaan in nog erger
niet terug kunnen naar hun onbewoonde huizen
Velen zijn op de vlucht
In de breekbaarheid van hun leven
tranen die grootheden niet zien
willen hun macht en hebzucht vergroten
Zullen zichzelf veilig voelen
de vluchtelingen willen terug naar de tijd
de ogen sluiten en rustig kunnen slapen
zoeken troost en liefde
We gaan de Kersdagen tegemoet
en hopen dat er vrede in de harten komt
en verrijkend de geschiedenis in gaan.
augustus 2023
wind adem en lucht
wind adem en lucht liggen dicht bij elkaar
zonlicht roept vakantie op
warmte van het zand stenen en blauwe zee
dan een glas delen met rode wijn
met vriendschap die nooit voorbij gaat
geen imperfecties
vriendschap die meer voor me betekent
dan ik kan zeggen
jaren die niet verloren zijn gegaan
wind en lucht hielden ons bij elkaar
wij ademen elkaars adem.
mei 2023
Laat de meimaand je verrassen
de lente dient zich aan
de vroege morgenzon
in al zijn kleurscharkeringen.
Nog door nevel omsluierd
de frisse kleuren van het groen
de vogels doorbreken de stilte
door hun fluiten.
Laat de zon schijnen
om vitamine op te doen
op kracht van je herinnerringen
het belooft een mooie dag te worden.
december 2022
De wolken in je stem
Sla elke bladzijde van het leven om
zie de herinneringen en kostbare momenten
liefde en wederliefde plooide mijn gezicht
maar ook verlies en gemis
Wijs zijn komt meestal
als je iets ergs hebt meegemaakt
je wordt zacht mild en wijs
die anders tegen het leven aan en mag kijken
Soms een innerlijk gevecht
keuze te maken uit verschillende interesses
verwondering en verbazing
je bent vrouw en moeder
Pieken en dalen van liefde
hebt elkaar nodig elke dag
proef de liefde op je lippen
en de wolken in je stem.
november 2022
Onvoorwaardelijke liefde
Het vuur van liefde
van warmte die er altijd is
ontspannen door het leven te wandelen
De breekbaarheid van het leven
als je in mijn hart kon lezen
mijn adem stokt van liefde
Met mijn ogen dicht zie en voel ik meer
soms denk ik aan de tijd van vroeger
nu dat herinneringen bestaan
Geef me je hand druk me tegen je hart
Ik wil je voelen
nu mijn tranen zijn gedroogd.
oktober 2022
Sluit mijn vleugels
Als de zon ondergaat
en het avondrood afluistert
zie ik een benevelde volle maan
Die een grote schoonheid vertoont
door de behagelijke temperatuur
mij belemmert naar binnen te gaan
zie het donker worden
Het avondrood is nog een klein deel zichtbaar
zie onweerflitsen langs het avondrood
van ongekende schoonheid
Vanaf mijn balkon zwaai ik de zomer
en deels de mooie herfstdagen met weemoed uit
sluit mijn vleugels
in afwachting op de winter.
september 2022
Geur van de struiken
Mijn ziel drijft weg met de wolken
naar de geur van de struiken
van frambozen en bramen
ouder worden is uniek
niet dat ik het beraamde
voel de warmte van genot
bij het plukken verkleuren mijn handen
zoals in mijn jeugd gebeurde.
september 2022
September middag
de mist is opgetrokken
de zomerwind blaast
het avondrood over de velden.
Vogels hebben hun kleuren verruild
voor andere kleuren.
Veren hebben een soort metalliek kleur
om concurrerende mannen vogels te weren.
Als zij een vogel vrouw hebben uitgezocht
beschermen ze het nest.
Weer anderen vogels vliegen naar het
warme zuiden om daar te over winteren.
De meteorologische herfst is begonnen.
Het bos ligt vol met verkleurde blaadjes
beukennootjes eikels en kastanjes.
Het aanzien is van ongekende schoonheid.
Kinderen verzamelen geestdriftig
hun ouders kijken verblijd toe.
Ik sla het gade
de wind wandelt door mijn haar.
Ik vervolg het pad en geniet.
Als ik later thuis kom
heb ik alles in mijn hoofd bewaard.
juni 2022
Als de glans verdwijnt
Ga over de brug
naar de wereld van de ander
ga over je kwetsbaarheid heen
Maak die dans
leef in het moment
luister empathisch
Verrast elkaar
vervul onvervulde behoefte
voel de verbinding
Houd elkaars handen vast
kijk elkaar in de ogen
De taal van je hart
kan luisteren zonder woorden
mei 2020
Uitstraling en rust
In de sluimering van de slaap
komt de nachtrust op gang
komen de dromen tot leven
de verwachtingen van het hart
komen in gedachten emoties nabij
alsof het in een schaduw speelt
als je nieuwe dingen in je leven wilt toestaan
moet je eerst het oude loslaten
volg onvermijdelijk je eigen weg
de ander in beeld is een onderdeel
van je bestaan
zie in die ogen een diepe blik
zonder hem ben je niets
sta op met een liefdevol gevoel
om barmhartig de dag te beginnen.
oktober 2019
Verwondering
Ze waren in een evident gesprek
nadat zij hem een doosje merci had gegeven
hij had ten dienste gestaan van bewoners
met overgave van hart en lijf
ze zei: leer je grenzen verleggen
hij vroeg mag ik je een kusje geven
ze bood haar wang
voelde zijn contactarme zone
en kritisch vermogen
beiden gingen van donker naar het licht
naar een hogere ruimte
verwonderd van het diepe gebeuren
hij had een afspraak
zij vertrok en voelde zijn lippen
tot in haar dromen
hield het vast en liet niet los.
april 2018
Bladverval
Aan de bomen bladverval
herfstlucht is wolkeloos lichtblauw
in je hoofd blijft het lente.
Rimpels tekenen je gelaat
tonen langzaam je verval.
Wil blijven lenteren.
november 2017
November-Allerzielen
Herfst tijd van veranderingen
tijd van het tegendraadse
schenkt de terugtrekkende zomer een glimlach.
Herfst heeft bezit genomen
stormwind rukt takken van bomen
langs straten en bos
dat geheel ligt ook met kleurrijk blad
op onze gelieven in alle rust.
Je vraagt je af wat zich in die onderaardse gangen afspeelt
antwoord blijft achterwege
voorgoed is hen het zwijgen opgelegd
terwijl wij een kaarsje aansteken
ze aanspreken of anderen in gedachten.
Huiswaarts kerende hopend nog een glimp te krijgen
wetende- tevergeefs
portretten kijken ons na.
Door wervelende kleuren omringd
splijt het blad onder onze voeten.
juli 2016
Witte seringen
Ik verruilde mijn etage woning
en kreeg als beloning
een parterre met tuin en veel groen
waarin veel was te doen
Het was pas april
en het mooist nog zo pril
Een boom die beloofde seringen
ik kon wachten
moest wel wachten
Vogels die vroeg floten
door dagen zon overgoten
kreeg ik witte seringen
Rook en zag mijn jeugd terug
gejaagde jaren veel te vlug
zag ik door de witte seringen
Nu na driekwart van mijn leven
Hoop ik lang en bewust leven
lang en bewust leven-
Mede door de witte seringen
juni 2015
De deur van mijn ziel zet ik open
ik open de andere deurtjes
tot het kleinste kamertje
laat het licht binnen komen
de geur van het voorjaar
ik heb me mooi gemaakt
om me te tonen
de poëzie in mijn hoofd
wil ik met je delen
de gemeenschapszin
is voor ieder verschillend
we delen onze mooiste gevoelens
van zielenkracht.
december 2014
Alweer november
Ik zit op de rand van mijn bed
besef dat het vandaag mijn verjaardag is
je staart me aan van je portret
en ik ervaar dat ik je steeds meer mis
Zie vanuit mijn raam goudkleurige bladerval
een mistige rust
in november vaak het geval
ben me van het natuurwonder bewust
De dag geeft verwachting
de kleinkinderen, uit de hemel gevallen muntstukjes
geven vreugde en verzachting
zij zijn mijn kostbare gelukjes
Stellen vragen over de diepe betekenis van het leven
verliefdheid, vervulling en verlangen
soms kwetsbare gevoeligheden, ik moet antwoord geven
deze dag kan nooit meer worden vervangen.
september 2013
Novembers-duurzaamheid
Heel de week bepaalt de nevel
wat je wilt of kunt zien
zie ongekende schoonheid die zich als een kluwen
rondom de bomen uiteen trekt
het zonlicht krijgt een geringe kans
zich na enkele uren te tonen.
Deze ochtend in de vroege uren ongekende rust
begeef je in een andere wereld zo dicht bij huis
een beeld dat je vast wilt houden
als een laken van zijde om je heen slaat
tot inkeer en besef-
van een duurzame maand november.
juni 2012
Mijn lief
Ga zelf eens iets maken
zelf iets maken
ga iets maken
hoe vaak herhaalde je deze woorden
deze woorden
met jou muzikale akkoorden
wist je gevoelens gevoelens te verwoorden
gevoelens te verwoorden
te verwoorden
zag je achter de schemerzon
hoe ik begon
ik begon
mijn grenzen verlegde
de grenzen verlegde
mijn hart liet verwoorden
alleen, zonder akkoorden
zonder akkoorden
zou je trots zijn mijn lief
trots zijn mijn lief
mijn lief?
mei 2011
Zonne-storm in glas water
Zo jong in de avond, een heldere lucht
met oogverblindende sterrenpracht
laat de gebeurtenissen van de dag vervallen
Morgen wordt er een spectaculaire
zonne-uitbarsting verwacht.
Zou er met je over willen praten, doe dat ook
maar met de zelfde afstand als de zon.
Het voelt alsof je naast me staat
je arm om me heen slaat en we spreken
over de mogelijke verstoringen
van de communicatiesystemen. Je lacht,
morgen werkt Kieb zijn navigatiesysteem niet
komt hij nergens, kan zijn mobiel niet gebruiken.
Jij gebruikte de laatste jaren geen horloge zeg ik
keek naar de zon, of zoals nu naar de sterren.
Drukt me stevig tegen je aan, je wijst me het heelal,
zwijgen, genieten als voorheen
totdat je zegt-
Misschien valt het morgen wel mee.
december 2010
Wenen
Buiten vallen vlokjes sprookjesachtig wit
denk aan kerstmis, Wenen en mis
de schoonheid van de stad
die mij de verwachtingen en hectiek deed ontvluchten.
Waarmaakte waarvan ik alleen kon dromen,
de geest van Mozart en Léhar.
Niet uitgekeken op wat de beeldhouwer
met al dat marmer had gedaan, dacht ik aan jou
hoe jij daarvan genoten zou hebben.
De gids sprak, we lopen nu langs de kunstacademie
voelde jouw geest die mij begeleidde,
je vertrok precies zoals je was gekomen.
Het voelde goed, al zou ik de reis met jou gemaakt willen hebben.
Daarom was je er natuurlijk, je maakte het anders mee.
Ik droomde me deze week terug in de Kürsalon
de romantiek die ik herbeleefde,
zittend op de goudkleurige stoeltjes
luisterend naar het concert.
Stelde me voor dat zo de hemel is, zoals je beschreef
zonder aanzien des persoons.
Maar zou weer heel even met kerstmis
in Wenen willen zijn.
mei 2010
Herfstvertedering
Je bent al in de late herfst van je leven.
Na het dessert ga je van tafel,
loopt zwijgend naar je mantel en zegt:
Ik ga nog even de tuin in.
Pa en ik kijken elkaar aan, denken hetzelfde.
Het schemert al, ze mist haar tuin.
Je schuifelt om de nerf van het blad
die nog zichtbaar is niet te bezeren.
Maar ook: je zou eens iets bijzonders over het hoofd zien.
Raapt wat kastanjes en kijkt, alsof je een keuze maakt
als in het verleden naar een sieraad.
Mijn houden van, zegt mijn vader, is zo inténs meer geworden.
Zie je hoe ze loopt, bukt, kijkt, staat,
zoals die oude boom met zijn kenmerkende stam.
Zij is waarvoor ik werkte en nog leef.