• Welkom
• Over Labyrint
• Cursusaanbod
• De Schrijfcoach
• Podium
• Schrijfinspiratie
• Prikbord

Open Podium

Deze pagina biedt ruimte aan iedereen die eigen tekst wil laten lezen: gedicht, lied, brief, dialoog, sprookje, biografisch of verzonnen, een fragment uit een boek dat nooit afkomt of een fictief dagboekblad, alles is welkom.

 

Voel je je aangesproken of wil je reageren, stuur je tekst of reactie naar post@inhetlabyrint.nl.

 

 

 

december 2018

 

Onderstaande brief is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019). Inspiratie vormde de herfst.

 

 

 

Beste Inez,

Het is alweer even geleden dat we elkaar hebben gesproken. E-mailen doen we gelukkig wel geregeld. Ja, we gaan braaf mee met de nieuwe tijd, al zitten we allebei ver in de herfst van ons leven. Mooi vind je niet? Al die schitterende kleuren.
We hebben er heel wat jaartjes over gedaan, om ons koloriet samen te stellen. Hier een beetje meer geel, daar een beetje minder rood. Ik ben er nog niet…
De natuur geeft les. Ik luister en kijk.

 

De geur-appeltjes groeien weer volop in mijn straat. Dat spoorde me aan, om van de nieuwe oogst goudrenet, appelmoes te maken. Het hele huis rook naar kaneel. Dan ben ik weer even acht jaar: vader bakt wafels en ik bepoeder ze met suiker en kaneel.
Wij hinkelen de tijd voorbij, twee groene tegels, één wit. Even later roept hij: aan tafel! Wat geur allemaal kan! ‘Herinnering is geur’ zei ooit een historicus. Ja, vraag geen namen. Je weet het. We zijn lopende encyclopedieën als het om namen uit de Middeleeuwen gaat, maar vraag niet naar de groten der aarde, die nu de dienst uitmaken. Ach, we googelen alle namen uit the wide-world-web. Met de zachte muis in de hand rollen we het pijltje op en neer. Hebbes! Geheugen weer opgefrist.

Inez we gaan een afspraak maken. Wil je een keer komen lunchen? Ik zoek proefpersonen voor mijn Perzische Keuken. Sinds kort probeer ik me te bekwamen in de combinatie van hun bijzondere smaken. Bijvoorbeeld de bittere smaak van de granaatappel samen met komkommer en munt. Het land van de pistache en kardemom heeft in dit boek al haar prachtige recepten op een rij gezet. Kleurrijk!
Ik hoor graag wanneer je zou kunnen.

 

Lieve groet,
Frida

 

1-11-2018

 

 

 

 

Meer van Cato lezen? Klik op Frida.

 

 

 

 

december 2018

 

Onderstaande brief is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019). Inspiratie vormde de herfst.

 

 

Utrecht, 10 november 2018

 

Dag lieverd,

 

Het is inmiddels half november en je woont en werkt alweer een maand lang aan de andere kant van de wereld, op Hawaii. Het klimaat is daar zo anders.

Stel je even voor als je dit leest, dat je dicht tegen me aanzit, op de bank op ons overdekte terras. We kijken samen naar de kale bomen en luisteren naar het gestage ruisen van de regen. Zit je goed? Dan neem ik je in gedachten mee naar een paar weken geleden.

Op een ochtend toen de dag nog niet helemaal begonnen was, trok ik de overgordijnen open en keek  naar buiten en tot mijn verbazing hadden in één nacht bijna alle bladeren van de bomen en struiken zich overgegeven aan de natte straten. Ze waren begonnen aan hun rottingsproces. Op weg naar hun terugkeer naar moeder aarde, om zo als voedsel te dienen voor wormen en insecten. Verbaasd en een beetje verontrust opende ik het raam en rook de vochtige geur van de aarde.  De aarde, die na de lange hete zomer niet meer gewend was aan de regen, zoog het water gretig op en begon te dampen. De damp vormde een lichte nevel, die het geronk van auto’s in de verte dempte. Onder de grond moeten de boomwortels zijn ontwaakt uit hun lethargie en zich gretig hebben uitgerekt om het water op te nemen.

 

De herfst had van de ene op de andere dag zijn ingetreden gedaan, nadat we ons wekenlang hadden laten foppen met warm zomerachtig weer. Sommige struiken en bloemen waren weer aan het bloeien geslagen. Als je je ogen dicht deed wanneer langs liep, kon je je in de zomer wanen.

Bij mijn wandelingen door het park, had ik mezelf voor het lapje gehouden door te vergeten naar het verkleuren van de bladeren te kijken. Ik had ook de aankondiging van de kastanjes, eikels en beukennootjes gemist. Dat was een teleurstelling. Weet je nog hoe we de vorige herfst zakkenvol geraapt hadden en ze in een mooie schaal verzamelden? 
Kom nu maar van die bank af. Het was goed dit met je te delen. Ik voel me soms een beetje als de afgevallen en verkleurde bladeren, herfstig en kaal, maar klaar voor de volgende stap in de reis die leven heet.   Cato.L

 

 

 

 

Meer van Cato lezen? Klik op Cato

 

 

 

 

december 2018

 

 

 

Wat toekomt in stilte
spreekt een andere taal 
voelt als met stomheid geslagen
hoe wordt dit een verstaanbaar verhaal?

 

Een Lichtkind nog ongeboren
vraagt of 't kan komen schijnen
vanuit een droom bestaan 
om geleidelijk open te gaan.

 

Hoe kan ik nu 't nieuwe verstaan?
welke woorden leer ik spreken?
in deze stomme tijd van mijn bestaan
wat naar me toekomt, adventgedachten, weken.

 

Piet

 

 

 

 

 

Een haiku of elf van Piet gaat meestal vergezeld van een eigen foto, meer van hem lezen en zien?

Klik op Piet.

 

 

 

 

 

december 2018

 

 

 

 

Sushi en zeesla

 

Als de dijken breken
kunnen we elkaar zeesla voeren
sushi voor ’t oprapen
dus eetstokjes mee
en voordat het water
ons tot aan de lippen stijgt
elkaar nog even indrinken

 

 

AS

Uit de bundel Golfbrekers ( co- dichter Mark Glotzbach)

 

 

 

 

 

 

Meer lezen? Klik op Astrid.

 

 

 

 

 

december 2018

 

De jaarkalender in acrostichons.

 

 

 

December

 

De oude man
Een kind op zijn knie
Cyclus eeuwenlang al
Elk jaar hernieuwd
Moedig naar een fris begin
Beter? Anders, niettemin
Een kind, de oude man
Raderen in de cirkelgang

 

 

acrostichons 2018

Anneke van Schaik

 

 

 

 

 

Ook de voorafgaande maanden van de jaarkalender lezen?

Klik op Anneke.

 

 

Annekes dichtbundel Met Lach en Wimpel is te koop via Boekscout. Klik op Boekscout om meer te lezen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

december 2018

 

Harmen Grootendorst vertaalde een fragment uit een gedicht van William Wordsworth.

 

 

 

 

 

 

Meer beeld & gedicht van Harmen bekijken? Klik op Harmen.

 

 

 

 

november 2018

 

Onderstaande gedicht is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019).

 

 

 

 

 

Herfstheide

Lieve zus

 

Mn geraniums verlepten
De blakende zon van afgelopen zomer
nog in hun blad gekerfd
Ze stonken naar natte hond

 

Je zei: Ik neem de herfst  voor je mee.
En je zette de heideplanten op de balkontafel
Jouw heide vermenigvuldigt zich
Ik ruik de regen door hun takken

 

Ze prikken door mijn handschoen
Felroze glimmen ze nu bij nacht en ontij

 

 

Emmy Pinkhoff

 

 

 

 

 

 

 

Meer lezen van Emmy Pinkhoff? Klik op Emmy.

 

 

 

 

 

november 2018

 

Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019).

 

 

 

Je lijkt op Stephen Hawking vastgegespt in je stoel je lijf niet bestuurbaar onwillig bloed je ogen vastberaden, vastbesloten.   Je lijkt op Stephen Hawking, verleden verbindt ons, geeft houvast je lijf blijft onbestuurbaar maar je geest is voortdurend op reis. Dat is wat ik je eigenlijk zeggen wil.     Cato Utrecht 28-10-2018	Geliefd Voor Liesbeth                                                  niemand gaat aan jou voorbij je verheft je stem doorbreekt de stilte schuift vitrages open   ritselt graag in struiken je beantwoordt het fluisteren van bomen de vogels op hun vlucht   wat ik eigenlijk zeggen wil jouw hand in de mijne liever niets dan dit want ik zie je graag     Emmy Pinkhoff

 

 

 

 

 

 

november 2018

 

Onderstaand gedicht is geschreven door een deelnemer aan de cursus Gedichten Lezen-Schrijven: Bij Rembrandt (Volksuniversiteit Utrecht, najaar 2018). Bij het schilderij Portret van Maria Trip (1639).

 

 

 

 

 

 

Bij het portret van Maria Trip

 

Hier zie je het portret van ene vrouw

het lange haar, de lange mouw

versierd met manchetten van kant

net als haar hals, zo rijk omrand.

 

Ik spreek en kijk u bedeesd aan

wat zal er in uw hart omgaan?

Wat denkt u dat mijn lot zal zijn?

Zo rijk gekleed met kant en satijn!

 

Maar er is veel meer dan dit vertoon.

Ik leefde in mijn tijd maar heel gewoon

al was ik niet van bezit verschoond.

 

Mijn echtgenoot zorgde goed voor mij

vandaar dit kant en deze zij!

Daarmee heeft hij mij rijk beloond.

 

Liesbeth

 

 

 

 

 

 

 

 

 

november 2018

 

 

 

’t Vuur ontsnapt
brandt,
uit al m´n poriën,
smeulend als het was
barst het uit zijn voegen,
vol passie
blindelings bijna,
volg ik het spoor.

Als zachte klanken
glijdend over de toetsen
span ik m´n vleugels wijd,
ontspringt mijn geest
in ongereptheid
van dansende tonen,
voortbrengende krachten.

Heilzaam en genezend
klinkende melodie,
wegebben van klanken
in sluimerende stilte.

 

 

Paulien van der Heijden

 

 

 

 

 

 

 

 

november 2018

 

Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Gedichten Lezen-Schrijven: Bij Rembrandt (Volksuniversiteit Utrecht, najaar 2018). Bij het schilderij Portret van een vrouw (1633), vermoedelijk Rembrandts vrouw Saskia van Uylenburgh (1612-1642), ook genoemd Jonge vrouw in gefantaseerde kleding.

 

 

Meisje met sluier een adellijke dame zij ziet haar Rembrandt.   Hij schildert zijn toekomstige vrouw: is dit een voorbode van rouw? zijn mooie Saskia!   Zij ziet hem worstelen met verdriet, maar weten doet zij dat nog niet: zijn mooie Saskia   Liesbeth	Harmen Grootendorst

 

 

 

 

 

 

 

 

oktober 2018

 

 

 

Duurzame liefde

 

Kennis overdragen samen delen
durf je kwetsbaarheid te tonen
niet te veel voor elkaar bepalen

 

Oprecht zijn
niet te veel bezitten
elkaar los te durven laten

 

Duurzame liefde elkaar vast pakken
en in de ogen kijken
in goede en kwade dagen

 

Samen vermoeid thuis komen
leren leven als het niet mee zit
door ziekte dood of tegenslagen

 

Elkaar kunnen verdragen niet irriteren
is de voedingsbodem van
een jaren lange liefde.

 

 

Wil Veldhuizen

 

 

 

 

Meer lezen? Klik op Wil.

 

 

 

juni 2018

 

Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Spiritualiteit Opdiepen uit Poëzie (Lutherse kerk, voorjaar 2018). We spreken over en schrijven bij gedichten uit de bundel Op 't duin, 100 duingedichten en 100 duingezichten (2015).

 

 

 

Duinpan   Behalve als de takjes prikken in mijn rug de insecten me plagen; onbekommerd zijn zoals hangend tegen de buik van mijn vader nieuwsgierig de wereld inkijkend nu liggend op mijn rug starend het lichtruim in vanuit de omsloten ruimte van een duinpan alsof het voor mij is   Trudy	IN EEN DUINPAN   in een duinpan stil zitten, kijken door het blonde helmgras schittert een blauwe zee in de zon   in een duinpan ademen, als eb en vloed meeuwen schreeuwen, wolken spelen met licht en schaduw   Sini

 

 

 

 

 

 

juni 2018

 

Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Spiritualiteit Opdiepen uit Poëzie (Lutherse kerk, voorjaar 2018). Bij een afbeelding van Joost Doornik, uit de bundel Op 't duin, 100 duingedichten en 100 duingezichten (2015).

 

 

 

De tocht is lang
De weg is mooi
De kleur is groen.
maar later blauw.

 

Liesbeth

 

 

 

Hier

neig ik naar heelheid
hier voel ik me thuis
beloop ik mijn weg
geaard, buitenaards
welhaast,van begin tot einde
en verder; verstrooi mij
hier

 

trudy

 

 

 

 

 

 

 

april 2018

 

 

 

 

In het huis van Jennie

 

In Hardenberg kwam ik bij een vriendin van mijn moeder een gedicht tegen dat heel erg paste bij onze cursus 'Waar we wonen'. Het hing daar aan de muur. De vriendin Jennie wist niet wie het gedicht geschreven had. Ik heb het op internet nagezocht en volgens mij is het een algemene spreuk zonder een duidelijke dicht(st)er.

Het is geen zelfgeschreven gedicht, maar ik vond dat het heel goed bij de cursus paste.

 

Ankie Schuthof 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

april 2018

 

 

 

 

 

persoonlijkheids stoornis

 

ik heb een persoonlijkheids stoornis

ik heb een persoonlijkheid

ik heb een

ik, heb

ik

een stoornis?

persoonlijk

denk ik niet

heb ik niet

heb ik

heb

ik?

er is een stoornis

dat ik heb:

een persoonlijkheid

 

Dianne

 

 

 

 

 

Andere gedichten van Dianne lezen, ook in het Engels? Klik op Dianne.

 

 

 

 

 

maart 2018

 

Zin in een nieuw begin: schuiven met woorden voor een gedicht over je nieuwe school.

 

 

 

 

 

 

 

 

maart 2018

 

Onderstaande stadsgedichten zijn geschreven door deelnemers van de Schrijfgroep Waar we wonen, onderzoek je eigen woonomgeving (VU Utrecht, najaar 2017-voorjaar 2018).

 

 

 

Utrecht, de stad die mij past als een vertrouwd kledingstuk waarin je alles hebt meegemaakt, dat je niet meer kwijt wil   Laat haar met rust ouder worden maakt haar mooier onverstoorbaar geeft ze haar gaven gul en rijkelijk genoeg   Ze wordt niet met rust gelaten de storm die eens de Dom teisterde had meer mededogen dan haar stadsvernieuwers nu   Stationsgebied; stadskantoor : een vreemdeling zonder paspoort ontneemt identiteit , duwt haar terug in een blijvende bouwput van vervreemding   Utrecht houdt zich stil bedroefd en beschaamd wie beschermt haar karakter in deze volgepropte megalomane woestenij?     Trudy

Utrecht   Ik hou van Utrecht de stad die alles bevat Haar grootsheid en eenvoudigheid haar kunst, cultuur en ledigheid Mijn grote, kleine stad   Ik haat Utrecht om haar Gemeenteraad Die heren in hun kastelen met hun macht en hun vele bevelen Slechte adviezen en goede raad   Ik ben jaloers op Utrecht daar is de Dom geboren Je klimt erin en bent heel even verheven boven ´t gewone leven Alles kun je zien en horen op onze eigen ivoren toren     Ankie Schuthof

 

 

 

 

 

 

maart 2018

 

 

 

Dageraad

 

De nanacht was een beetje koud
met lichte vorst nog aan de grond,
een wittig waasje in het bos
en de viooltjes, slap, gewond.

 

De dageraad was jong en fris,
terwijl de zon de grond bescheen,
het licht lag er, pastel-getint,
als klamme deken overheen.

 

De spinnenwebben mooi versierd
met klare pareltjes van licht.
Het bos nog in de ochtenddauw,
de dag, als spannend boek, nog dicht.

 

Maar nu, ontwakend uit zijn slaap,
geboren werd het leven weer,
en op een dunne tak geland,
een vogeltje, heel klein en teer.

 

Welluidend klinkt zijn mooie lied
op deze mooie lentedag.
Een vogeltje, dat helder zingt
als hij de dag ontsluiten mag.

 

 

Niek

 

 

 

 

Meer lezen? Klik op Niek

 

 

 

 

 

 

 

 

 

maart 2018

 

 

 

 

vlieg niet te laag - vlieg niet te hoog:

verloren in verlangen naar vrijheid

wilde Ikarus meer ~~ hij stortte neer

 

Ineke Bierens

 

 

 

 

 

 

Meer lezen van Ineke? Klik op Ineke.

 

 

 

 

februari 2018

 

Onderstaand tekst is geschreven door een deelnemer van de Schrijfgroep Waar we wonen, onderzoek je eigen woonomgeving (VU Utrecht, najaar 2017-voorjaar 2018).

 

 

 

 

Spinrag


Ruimte schenk ik
mijn volle licht door
vitrages van stilte

 

ritselt een gedicht -
geluidloze woorden
tussen regels wit

 

Dymph de Beer
November 2017

 

 

 

 

 

Meer lezen van Dymph? Bekijk haar blog: https://schrijf-blog.blogspot.nl

 

 

 

 

maart 2018

 

Onderstaande tekst is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Waar we wonen, onderzoek je eigen woonomgeving (VU Utrecht, najaar 2017-voorjaar 2018). We bezongen onze eigen woonplaats.

 

 

 

Maartensdijk

 

Mijn dorp ligt in het groen
tussen steden, weiden, bossen.
Eyckenstein en Rustenhoven
buitenplaatsen aan de Dorpsweg.

 

Tussen steden, weiden, bossen
oude appelbomen, schapen op het land.
Buitenplaatsen aan de Dorpsweg
mestkarren en sluipverkeer.

 

Oude appelbomen, schapen op het land.
De zwarte stoet die ter kerke gaat
mestkarren en sluipverkeer
mannen in pak, de vrouwen met hoeden

 

De zwarte stoet gaat ter kerke
racefietsers en skaters passeren
mannen in pak, de vrouwen met hoeden
Allen delen de Dorpsweg

 

Racefietsers en skaters passeren
Eyckenstein en Rustenhoven
Allen delen de Dorpsweg
van mijn dorp in het groen.

 

Alice

 

 

 

 

 

 

maart 2018

 

Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan de Schrijfgroep Waar we wonen, onderzoek je eigen woonomgeving (VU Utrecht, najaar 2017-voorjaar 2018). We bezongen onze eigen woonplaats.

 

 

 

Waar o waar vind je een Aardiger plek aan de Gouwe, zo’n Dorp als dat van mij. Daar bij de oude hefbrug, In het Groene Hart van Zuid-Holland, aan de NS-route Gouda-Alphen a/d Rijn. Xeranthemum annuum kweekt men er, naast Vele soorten andere planten. Kortom het is hier Een lust voor het oog En een voorbeeld voor veel meer Natuur in steden en dorpen.   Frida

Utrecht is de stad voor mij waar ik thuis ben, waar ik uitga waar ik fietsend overal kom Utrecht mijn tweede bakermat waar ik thuis ben, waar ik uitga waar ik woonde met mijn Jac Utrecht mijn tweede bakermat verleden en heden vallen samen oude bomen vallen om de seizoenen langs de grachten verleden en heden vallen samen de duiven fladderen om de Dom de seizoenen langs de grachten Utrecht ook mijn vaders stad Ik ben er niet geboren maar meest van al; ons beider stad Utrecht ook mijn vaders stad waar ik fietsend overal kom maar meest van al; ons beider stad Utrecht is de stad voor mij   Trudy

 

 

 

Meer lezen van Trudy of Frida? Klik op Trudy of Frida.

 

 

 

 

 

december 2017

 

 

 

 

emilie fijan

 

 

 

 

Meer lezen? Klik op emilie.

 

 

 

 

 

Labyrint literaire leeskringen gedichten lezen & schrijven schrijfinspiratie & begeleiding

www.inhetlabyrint.nl post@inhetlabyrint.nl