Open Podium
Deze pagina biedt ruimte aan iedereen die eigen tekst wil laten lezen: gedicht, lied, brief, dialoog, sprookje, biografisch of verzonnen, een fragment uit een boek dat nooit afkomt of een fictief dagboekblad, alles is welkom.
Voel je je aangesproken of wil je reageren, stuur je tekst of reactie naar post@inhetlabyrint.nl.
april 2019
Ik ben van de aarde
van bomen, bossen en de nacht
van regen, grijs wolken, wandelen
ik ben van God
en van kaas, knoflook en kerrie
van avocado’s, appels en ansjovis
en van woorden, taal en lezen
van verf en schilderen
van psychologie, theosofie, filosofie
van zingen en vogels
ik ben dit alles en nog veel meer
Dianne
Andere gedichten van Dianne lezen, ook in het Engels? Klik op Dianne.
april 2019
Dinsdag 23 april presenteert Mart Damen haar eerste dichtbundel Sommige ouders zouden nog geen cavia mogen opvoeden, mijn ouders wel.
Beeldvorming
Weet U
ik heb het niet over mijn Moeder.
Ik heb het over mijn beeld van haar.
Ik ken haar niet.
U kent haar niet.
Niemand kent haar.
Zij kende zichzelf niet.
Ze was zichzelf niet.
Heeft nooit zichzelf kunnen zijn.
Mart Damen
Middenstandsdochter Mart Damen (1947) doet haar afkomst eer aan in deze autobiografische bundel. Ze laat kijken in de winkel waar haar jeugd zich heeft afgespeeld en legt producten in de etalage in de vorm van gedichten. Geen rijmende gedichten, daar houdt ze niet zo van. Sterker nog, tot voor kort had ze nog nooit een gedicht geschreven. Dan volgt zij de cursus “Dichter op de koffie” waardoor de dijken doorbreken en herinneringen op papier komen aan geboortes, armoede, familiegeheimen, scholing, werk en moederschap. Neergeschreven in de herfst van haar leven, behoedzaam, overdacht, met humor en soms vilein.
Verder lezen? Bestel het boek bij Boekscout!
april 2019
Haiku
Hoor! In de stilte
zingen vogels-midwinter
boom vol rode bes.
Ineke Bierens
Meer lezen van Ineke? Klik op Ineke.
april 2019
Nu aan het voorbereiden voor wereld labyrint dag op 4 mei in het Toorenvliedtlabyrint. Wereldwijd worden labyrinten gelopen om 13uur "Walk as one at 1".
Gedichten staan centraal tijdens het Labyrint lopen, toegepast op respect voor mens en natuur en bij ons 4 mei. Daarna wordt er een gedichtenwandeling gemaakt in het Toorenvliedtpark,langs de10 gedichten van Henri Looymans (voormalig stadsdichter in Middelburg) te lezen op 10 bunkers. Één van de gedichten op de bunkers is op de foto te lezen.
Schreeuwende pijnen, vlammende huizen, onmachtige gebaren,
in stilte te ervaren, moeizaam te verteren.
Laat stilte er zijn om in onszelf te keren,
omhuld door liefde
laat pijn, onmachtig verdriet, doen zwijgen.
Laat de stilte, de stilte er zijn.
Piet de Bruin
Een gedicht van Piet gaat meestal vergezeld van een eigen foto, meer van hem lezen en zien?
Klik op Piet.
april 2019
Los van de tijd
Los van de tijd onder de hemel
komt de smaak van de lente op gang
Mooie herinneringen van vandaag
zijn belangrijk voor de toekomst
erkenning en herkenning
Als je gaat voor de liefde
stel je je hart open
Liefde is er zijn
als de ander je nodig heeft
of naar je verlangt
Wil je elkaars lichaam lezen
bij zonsopkomst in schemer
en onder het licht van de maan.
Wil Veldhuizen
Meer lezen? Klik op Wil.
april 2019
Sterke Ciënna,
overal vandaan
ze zijn geëerd
als de vijand vertrekt
het hoofd geheven
volledig bewustzijn
je waagt je leven
jouw volk weet waarheid
toont iedereen hun namen
je woorden vormen een eed
je zinnen zingen gedachten
ik wil je dankzeggen
het applaus vastleggen
Emmy Pinkhoff
Meer lezen van Emmy Pinkhoff? Klik op Emmy.
april 2019
DE ACHTERBLIJVERS
Alle mensen die nu leven zijn achterblijvers. Ze zijn niet de toekomst zoals zo vaak beweerd wordt. Wij, mensen die in welke toestand of situatie op deze aarde rondlopen zijn achterblijvers of overblijvers. Zij blijven voornamelijk achter om de rommel op te ruimen van degenen die naar de andere kant van het bewustzijn zijn verhuisd.
Alle materie die zij om zich heen verzameld hadden blijft over voor degenen die nog een tijdje aan deze kant al dan niet vrijwillig rond blijven lopen. Volgens mij bestaan er geen andere levende wezens die zoveel rotzooi verzamelen in hun leven en dat ook achterlaten als de mens. Dieren laten hun nest achter als zij naar het andere bewustzijn overstappen, maar zelden een verzameling materiële dingen. Hoewel wij mensen er trots op zijn en er mee worstelen dat we een bewustzijn hebben, is dat bij dieren anders. Zij ‘weten’ dat je materiële zaken niet mee kunt nemen naar de andere kant, zij pronken niet met bezit van een verzameling. Zij pronken met zichzelf, hun natuurlijke verschijning en gebruiken geen hulpmiddelen daarvoor. Zij zoeken ook niet naar de ‘grote waarheid’ naar het waarom van hun bestaan. Zij bestaan! Iets dat maar weinig mensen echt lukt.
Wij willen een doel een excuus voor ons bestaan, een rechtvaardiging! Wij moeten ons leven verdienen, waarmaken. Wij verzekeren onszelf, dat wij recht hebben op ons bestaan en gebruiken de spullen en materialen die we om ons heen verzamelen als bewijs. We hechten ons aan onze ‘eigendommen’ alsof we ze naar de andere kant mee kunnen nemen. Tja en als ze dan overstappen naar de andere kant, blijven de achterblijvers met de troep zitten. Soms zit daar een prettige kant aan, financiële middelen zijn bijna altijd welkom. Oude meubelstukken, een schilderij, een bepaald kledingstuk kan je de illusie geven, dat die ander –nog – niet helemaal weg is.
De achtergebleven verzameling bestaat soms uit een stuk, dat ambachtelijk gemaakt is. Dat heeft extra waarde voor een achterblijver. Immers daar zit liefde in verwerkt, tastbaar, herkenbaar vakmanschap. Opgebouwd, verkregen door het jarenlang oefenen van de maker. Dat is niet de liefde voor een bepaald persoon, maar de liefde voor het scheppende vermogen dat het leven ons geeft en door ons, achterblijvers ontwikkeld kan worden. Eigenlijk de liefde voor het leven.
De maker van een ambachtelijk gemaakt object heeft iets van zijn liefde voor het leven achtergelaten. De achterblijvers koesteren dat en laven zich eraan.
Ga op zoek naar wat jij kunt maken in dit leven van je, materieel of immaterieel. Ieder mens wordt geboren met het vermogen om iets te kunnen maken en daar zijn liefde voor het leven in te leggen, voor de nieuwe achterblijvers.
Oma Toos Libochant,
Utrecht 2-01-2018
Meer van Cato lezen? Klik op Cato
maart 2019
Harmen Grootendorst vertaalde de laatste strofe van Yeats' grafschrift en zocht er een afbeelding bij van de berg Ben Bulben. Het was de bedoeling van Yeats om aan de voet van Ben Bulben begraven te worden.
Meer beeld & gedicht van Harmen bekijken? Klik op Harmen.
maart 2019
Guny Vaupel vertaalde een gedicht van de Argentijnse Maria Elena Walsh (1930 – 2011). Ook te beluisteren als lied, gezongen door haarzelf! Klik op Walsh.
Serenata para la tierra de uno
Maria Elena Walsh |
Serenade voor het land van iemand
vertaling: Guny
|
maart 2019
Onderstaande brief is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019). Geïnspireerd door Brieven aan Doornroosje van Toon Tellegen richtten we ons tot sprookjesfiguren.
Lieve Hansiepansie, lieve Grietjepietje,
Papa heeft een Papadag en jullie zijn zoek. Wat moet ik nu doen?
Straks ga ik dit briefje ergens in het bos neerleggen. Ik hoop dat jullie hem vinden. Gisteren heb ik ook een brief neergelegd. Bij een dikke beuk. Als ik niet kan slapen, schrijf ik een brief. Meestal leg ik hem dan in een la. Dat is niet zo slim van papa. Als ik heel erg moe ben, val ik eventjes in slaap. Hoor de deurbel. Ik doe de deur open…
‘Hoi papa! We zijn er weer!’
‘Oooo! Hansiepansie! Grietjepietje! Waar zijn jullie geweest? Kom in mijn armen.’
‘We zaten bij de heks in een snoephuisje.’
‘Wat vertel je me nou?’
Dan word ik wakker. Loop naar jullie slaapkamer. Jullie liggen niet in bed.
Pffff. Het was maar een droom.
Lieve kinderen kijk uit waar jullie lopen. Het is druk in het bos. Pas op voor de wolf van Roodkapje. Pas op voor de reus van Klein Duimpje. Pas op voor de stiefmoeder van Assepoester. Pas op voor de wolf van de Zeven Geitjes. Pas op voor Klaas Dijkhoff, hij stuurt kindjes het bos in… O neen! Da’s politiek, daar zal ik jullie niet mee lastigvallen. Alleen nog dit: KINDERPARDON wat een raar woord, alsof die kinderen iets verkeerd hebben gedaan. Daar ga ik weer. Ik met mijn politiek…
Ik hou van jullie en hoop dat we elkaar gauw weer zien. O ja, jullie stiefmoeder is er niet meer. Hier is geen plaats voor iemand die niet van Hansiepansie en Grietjepietje houdt.
Dikke knuffel van
Papa
P.S. pas op voor Blauwbaard en voor de rattenvanger van Hamelen.
29-1-2019
Meer van Frida lezen? Klik op Frida.
maart 2019
Onderstaande brieven zijn geschreven ter afronding van de Literaire Leeskring Talent voor het leven ( Poorterij Zaltbommel, najaar 2018-voorjaar 2019). We lazen van Ilja Leonard Pfeijffer La Superba en enkele gedichten uit Idyllen.
Ilja, jij koene kornuit uit ons vreugdeloos laagland
vond je vertier aan de schacht van een Laars van Postuur.
Gretig in gortige grollen en grappen grossierend
beleef je je droom aan die kust van een helder azuur
een blauw dat de zee aan de blank-blonde duinen
verschrikt op de tocht zet
als thee waar het zakje bij tweede gebruik
geen heldere drank maar slechts bocht trekt..
'k Heb beide mijn klompen verspeeld deze nacht
de ene gebroken waar jij nu om lacht,
de andere scheepgegaan in de gracht en slaapdronken,
terwijl ik jouw reis overdacht, ter plekke gebarsten gezonken.
Daarna nog mijn spiernaakte teentjes geperst
in laarsjes van liefelijk roze,
ik kwam nog geen werst want moerasjes staan droog
en het plassen was hopeloos loos...
Dus, vuig-ruige parel die prijkt aan de kust
als een prikkelend smikkelend hielspoor,
Ik kap er nu mee, aanvaard Haags Reveil,
voor een wijselijk ijselijk NIX-hoor!
Dit dichtertje-dicht dooft haar vuurtorenlicht,
door je woorden gesticht, stil zijn is nu mijn plicht,
en ben ik abuis, en laat toch van me horen, sluit naarstig je fluitende oren... sorry...
Femmie
Zaltbommel, 21 februari 2019
Lieve Ilja,
Gisteren lag het pakketje met daarin je brief en de opzet voor je nieuwe roman Watervrees op de mat. Dankdank daarvoor!
Eerst maar je vraag beantwoorden over wanneer wij elkaar hebben ontmoet.
Was dat.. of ..? Ja, dat was inderdaad op 30 april 2016, en niet de 29e. Die zaterdag opende namelijk de grote Mucha tentoonstelling in het Palazo Ducale waar ik naar toe was geweest voor ik in Caffe degli Specchi neerplofte – en jij daar zat.
De zondag daarop nam je mij mee naar de 1 mei viering en we raakten elkaar kwijt op de Via Garibaldi tussen de tientallen rode vlaggen die ik zo toeristisch aantrekkelijk mogelijk wilde fotograferen. Een kiekje is als proeve van bekwaamheid bijgesloten.
Je schreef dat je onzeker bent en vastzit met Watervrees. Heb je de afgelopen tijd niet teveel hooi op je vork genomen? De promotietour rond hotel Europa heeft je weliswaar geen windeieren gelegd – stel je een striptekening voor, waarop jij bent afgebeeld in zeeroverstenue, band in het haar, hand triomfantelijk graaiend in een kist vol gouden dukaten - maar wil je niet te snel en is er al weer genoeg ruimte voor verbeelding?
Watervrees komt op mij over als een herhaling van zetten; een wirwar aan personages en opnieuw de vluchteling als metafoor voor ons onvermogen om samen te leven met de ander. Iedere schrijver heeft zo zijn terugkerende thematiek en stokpaardjes maar ik had gehoopt op een frisse bries uit zee in plaats van de bekende, overheersende rotte vis walmen die we wel kennen in Genua’s havens.
Afijn, je ziet me over twee weken verschijnen. Ik neem schitterende, handgemaakte schoenen mee die je nog tegoed hebt voor je verjaardag van zeventien een negentien.
Liefs,
Tine de Jong
januari 2019
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan de serie Samen Gedichten Lezen: Vasalis, Eybers, Aafjes (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019). Zij stelden nieuwe teksten samen uit gedichten van Bertus Aafjes.
Ik ben een kleine stem uit de Natuur,
Een lied over de laatste, vreemde dingen.
En zich vervreemd voelen van tijd en orde
Want als ik niets meer ben zing ‘k uit het Niet.
Guny
|
Kleine stem uit de Natuur
soms rest mij niets meer dan mijn lied te zingen
hoe is het met je hart
binnenmeren lopen vol met avondrood
hoe is het met je hart hangt het in je als een schone kroon vol muziek van licht
er is een God nu is hij overal niet
straks wordt weer mijn hele wezen zwart
o, wees voorzichtig met je hart
lang duurt de dood, zij duurt een leven lang
emilie fijan 01.2019 |
Bijna
Een raden soms en soms een bijna weten
Tekst ~ Bertus Aafjes
|
Naar aanleiding van Bertus Aafjes
Want als ik niets meer ben zing ‘k uit het Niet
Trudy |
december 2018
Onderstaand gedicht is geschreven door een deelnemer aan de online schrijfcursus Je kleine wereld, schrijven over je jeugd. Inspiratie vormde een voorwerp.
Geur van rook en sandelhout
Mijn moeder was nog jong.
Haar haar was blond, een beetje goud
met geur van rook en sandelhout.
Fragiel was zij en fijngebouwd
gekleed in haar sarong.
Ik ruik de rook en sandelhout
uit mijn gedachtesprong.
Hanneke
december 2018
Zinloosheid
Er is beslist géén hoger doel in 't leven,
de vraag ernaar zal altijd onbeantwoord blijven,
We worden doelloos voortgestuwd langs
zinloosheid, waarop we stuurloos drijven.
Vergeet de zinloosheid van het bestaan,
bevrijd je nu eens van het zeurend vragen
naar zinvolheid, want altijd weer is 't gebrek
aan een betrouwbaar antwoord zwaar te dragen.
Toch blijf je als een blinde radeloos zoeken
naar richting, en naar óóit een helder baken,
want het besef dat alles zinloos is,
het kan het leven niet te dragen maken.
Bedreigend zelfs is het gebrek aan zin.
We zoeken samenhang die zinvol is
en als we zinloosheid ervaren, kan God
wellicht een redder zijn voor 't gemis.
Wie elk gevoel voor zinvolheid verliest,
verliest daarmee illusies evenzeer:
Het leven wordt een domme, kale tocht,
en elke stap verlangt dan niet naar méér.
Al is dan 't zoeken naar de levens-zin
een strijd die wij toch altijd weer verliezen,
juist zinloosheid biedt ons de vrije ruimte
om zélf een zin, een hoger doel te kiezen.
Niek
Meer lezen? Klik op Niek
december 2018
DECEMBER
Donkere dagen
Tijd voor wat mijmeringen en
Stevige bieren
Sjaak
december 2018
Sushi en zeesla
Als de dijken breken
kunnen we elkaar zeesla voeren
sushi voor ’t oprapen
dus eetstokjes mee
en voordat het water
ons tot aan de lippen stijgt
elkaar nog even indrinken
AS
Uit de bundel Golfbrekers ( co- dichter Mark Glotzbach)
Meer lezen? Klik op Astrid.
december 2018
De jaarkalender in acrostichons.
December
De oude man
Een kind op zijn knie
Cyclus eeuwenlang al
Elk jaar hernieuwd
Moedig naar een fris begin
Beter? Anders, niettemin
Een kind, de oude man
Raderen in de cirkelgang
acrostichons 2018
Anneke van Schaik
Ook de voorafgaande maanden van de jaarkalender lezen?
Klik op Anneke.
Annekes dichtbundel Met Lach en Wimpel is te koop via Boekscout. Klik op Boekscout om meer te lezen.
november 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019).
Je lijkt op Stephen Hawking
Je lijkt op Stephen Hawking,
Cato Utrecht 28-10-2018 |
Geliefd Voor Liesbeth
niemand gaat aan jou voorbij
ritselt graag in struiken
wat ik eigenlijk zeggen wil
Emmy Pinkhoff |
november 2018
Onderstaand gedicht is geschreven door een deelnemer aan de cursus Gedichten Lezen-Schrijven: Bij Rembrandt (Volksuniversiteit Utrecht, najaar 2018). Bij het schilderij Portret van Maria Trip (1639).
Bij het portret van Maria Trip
Hier zie je het portret van ene vrouw
het lange haar, de lange mouw
versierd met manchetten van kant
net als haar hals, zo rijk omrand.
Ik spreek en kijk u bedeesd aan
wat zal er in uw hart omgaan?
Wat denkt u dat mijn lot zal zijn?
Zo rijk gekleed met kant en satijn!
Maar er is veel meer dan dit vertoon.
Ik leefde in mijn tijd maar heel gewoon
al was ik niet van bezit verschoond.
Mijn echtgenoot zorgde goed voor mij
vandaar dit kant en deze zij!
Daarmee heeft hij mij rijk beloond.
Liesbeth
november 2018
’t Vuur ontsnapt
brandt,
uit al m´n poriën,
smeulend als het was
barst het uit zijn voegen,
vol passie
blindelings bijna,
volg ik het spoor.
Als zachte klanken
glijdend over de toetsen
span ik m´n vleugels wijd,
ontspringt mijn geest
in ongereptheid
van dansende tonen,
voortbrengende krachten.
Heilzaam en genezend
klinkende melodie,
wegebben van klanken
in sluimerende stilte.
Paulien van der Heijden
november 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Gedichten Lezen-Schrijven: Bij Rembrandt (Volksuniversiteit Utrecht, najaar 2018). Bij het schilderij Portret van een vrouw (1633), vermoedelijk Rembrandts vrouw Saskia van Uylenburgh (1612-1642), ook genoemd Jonge vrouw in gefantaseerde kleding.
Meisje met sluier
Hij schildert zijn toekomstige vrouw:
Zij ziet hem worstelen met verdriet,
Liesbeth
|
Harmen Grootendorst |
juni 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Spiritualiteit Opdiepen uit Poëzie (Lutherse kerk, voorjaar 2018). We spreken over en schrijven bij gedichten uit de bundel Op 't duin, 100 duingedichten en 100 duingezichten (2015).
Duinpan
Behalve als de takjes prikken
Trudy
|
IN EEN DUINPAN
in een duinpan
in een duinpan
Sini
|
juni 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Spiritualiteit Opdiepen uit Poëzie (Lutherse kerk, voorjaar 2018). Bij een afbeelding van Joost Doornik, uit de bundel Op 't duin, 100 duingedichten en 100 duingezichten (2015).
De tocht is lang
De weg is mooi
De kleur is groen.
maar later blauw.
Liesbeth
Hier
neig ik naar heelheid
hier voel ik me thuis
beloop ik mijn weg
geaard, buitenaards
welhaast,van begin tot einde
en verder; verstrooi mij
hier
trudy
 |
Labyrintliteraire leeskringen
|
|
