Open Podium
Deze pagina biedt ruimte aan iedereen die eigen tekst wil laten lezen: gedicht, lied, brief, dialoog, sprookje, biografisch of verzonnen, een fragment uit een boek dat nooit afkomt of een fictief dagboekblad, alles is welkom.
Voel je je aangesproken of wil je reageren, stuur je tekst of reactie naar post@inhetlabyrint.nl.
februari 2019
Onderstaande gedicht is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019). We schreven brieven aan 2018 en 2019.
Nieuwjaar
belooft een schone lei
juiste keuzes maken
gefocust op je doel
iedere dag
sterker
opnieuw
geboren
Emmy Pinkhoff
Meer lezen van Emmy Pinkhoff? Klik op Emmy.
januari 2019
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan de serie Samen Gedichten Lezen: Vasalis, Eybers, Aafjes (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019). Zij stelden nieuwe teksten samen uit gedichten van Bertus Aafjes.
Ik ben een kleine stem uit de Natuur,
Een lied over de laatste, vreemde dingen.
En zich vervreemd voelen van tijd en orde
Want als ik niets meer ben zing ‘k uit het Niet.
Guny
|
Kleine stem uit de Natuur
soms rest mij niets meer dan mijn lied te zingen
hoe is het met je hart
binnenmeren lopen vol met avondrood
hoe is het met je hart hangt het in je als een schone kroon vol muziek van licht
er is een God nu is hij overal niet
straks wordt weer mijn hele wezen zwart
o, wees voorzichtig met je hart
lang duurt de dood, zij duurt een leven lang
emilie fijan 01.2019 |
Bijna
Een raden soms en soms een bijna weten
Tekst ~ Bertus Aafjes
|
Naar aanleiding van Bertus Aafjes
Want als ik niets meer ben zing ‘k uit het Niet
Trudy |
januari 2019
In momenten die me klein maken,
voel ik mijn onmacht.
Vriendelijk zichtbaar zijn gaat me dan moeilijk af,
geloven in eigen kracht.
Misschien kan ik beter vragen: wat maakt me krachtig
en zacht?
Mijn behoefte is om in het nieuwe jaar verder te gaan
met schoonheid en pracht.
Wat kan ik daarvan in de praktijk brengen
met eigen macht?
Mijn gedachte, fantasie, vertrouwen in mooie herinneringen?
De hoop levend schrijven, fotograferen met lichte harte-dingen?
Piet
Een gedicht van Piet gaat meestal vergezeld van een eigen foto, meer van hem lezen en zien?
Klik op Piet.
december 2018
Harmen Grootendorst vertaalde een klassiek gedicht van Marceline des Bordes Valmore
Les roses de Saadi en maakte er een illustratie bij.
Meer beeld & gedicht van Harmen bekijken? Klik op Harmen.
december 2018
Onderstaand gedicht is geschreven door een deelnemer aan de online schrijfcursus Je kleine wereld, schrijven over je jeugd. Inspiratie vormde een voorwerp.
Geur van rook en sandelhout
Mijn moeder was nog jong.
Haar haar was blond, een beetje goud
met geur van rook en sandelhout.
Fragiel was zij en fijngebouwd
gekleed in haar sarong.
Ik ruik de rook en sandelhout
uit mijn gedachtesprong.
Hanneke
december 2018
Zinloosheid
Er is beslist géén hoger doel in 't leven,
de vraag ernaar zal altijd onbeantwoord blijven,
We worden doelloos voortgestuwd langs
zinloosheid, waarop we stuurloos drijven.
Vergeet de zinloosheid van het bestaan,
bevrijd je nu eens van het zeurend vragen
naar zinvolheid, want altijd weer is 't gebrek
aan een betrouwbaar antwoord zwaar te dragen.
Toch blijf je als een blinde radeloos zoeken
naar richting, en naar óóit een helder baken,
want het besef dat alles zinloos is,
het kan het leven niet te dragen maken.
Bedreigend zelfs is het gebrek aan zin.
We zoeken samenhang die zinvol is
en als we zinloosheid ervaren, kan God
wellicht een redder zijn voor 't gemis.
Wie elk gevoel voor zinvolheid verliest,
verliest daarmee illusies evenzeer:
Het leven wordt een domme, kale tocht,
en elke stap verlangt dan niet naar méér.
Al is dan 't zoeken naar de levens-zin
een strijd die wij toch altijd weer verliezen,
juist zinloosheid biedt ons de vrije ruimte
om zélf een zin, een hoger doel te kiezen.
Niek
Meer lezen? Klik op Niek
december 2018
DECEMBER
Donkere dagen
Tijd voor wat mijmeringen en
Stevige bieren
Sjaak
december 2018
Onderstaande brief is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019). Inspiratie vormde de herfst en de zintuigen.
Beste Inez,
Het is alweer even geleden dat we elkaar hebben gesproken. E-mailen doen we gelukkig wel geregeld. Ja, we gaan braaf mee met de nieuwe tijd, al zitten we allebei ver in de herfst van ons leven. Mooi vind je niet? Al die schitterende kleuren.
We hebben er heel wat jaartjes over gedaan, om ons koloriet samen te stellen. Hier een beetje meer geel, daar een beetje minder rood. Ik ben er nog niet…
De natuur geeft les. Ik luister en kijk.
De geur-appeltjes groeien weer volop in mijn straat. Dat spoorde me aan, om van de nieuwe oogst goudrenet, appelmoes te maken. Het hele huis rook naar kaneel. Dan ben ik weer even acht jaar: vader bakt wafels en ik bepoeder ze met suiker en kaneel. Wij hinkelen de tijd voorbij, twee groene tegels, één wit. Even later roept hij: aan tafel! Wat geur allemaal kan! ‘Herinnering is geur’ zei ooit een historicus. Ja, vraag geen namen. Je weet het. We zijn lopende encyclopedieën als het om namen uit de Middeleeuwen gaat, maar vraag niet naar de groten der aarde, die nu de dienst uitmaken. Ach, we googelen alle namen uit the wide-world-web. Met de zachte muis in de hand rollen we het pijltje op en neer. Hebbes! Geheugen weer opgefrist.
Inez we gaan een afspraak maken. Wil je een keer komen lunchen? Ik zoek proefpersonen voor mijn Perzische Keuken. Sinds kort probeer ik me te bekwamen in de combinatie van hun bijzondere smaken. Bijvoorbeeld de bittere smaak van de granaatappel samen met komkommer en munt. Het land van de pistache en kardemom heeft in dit boek al haar prachtige recepten op een rij gezet. Kleurrijk!
Ik hoor graag wanneer je zou kunnen.
Lieve groet,
Frida
1-11-2018
Meer van Cato lezen? Klik op Frida.
december 2018
Onderstaande brief is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019). Inspiratie vormde de herfst en de zintuigen.
Utrecht, 10 november 2018
Dag lieverd,
Het is inmiddels half november en je woont en werkt alweer een maand lang aan de andere kant van de wereld, op Hawaii. Het klimaat is daar zo anders.
Stel je even voor als je dit leest, dat je dicht tegen me aanzit, op de bank op ons overdekte terras. We kijken samen naar de kale bomen en luisteren naar het gestage ruisen van de regen. Zit je goed? Dan neem ik je in gedachten mee naar een paar weken geleden.
Op een ochtend toen de dag nog niet helemaal begonnen was, trok ik de overgordijnen open en keek naar buiten en tot mijn verbazing hadden in één nacht bijna alle bladeren van de bomen en struiken zich overgegeven aan de natte straten. Ze waren begonnen aan hun rottingsproces. Op weg naar hun terugkeer naar moeder aarde, om zo als voedsel te dienen voor wormen en insecten. Verbaasd en een beetje verontrust opende ik het raam en rook de vochtige geur van de aarde. De aarde, die na de lange hete zomer niet meer gewend was aan de regen, zoog het water gretig op en begon te dampen. De damp vormde een lichte nevel, die het geronk van auto’s in de verte dempte. Onder de grond moeten de boomwortels zijn ontwaakt uit hun lethargie en zich gretig hebben uitgerekt om het water op te nemen.
De herfst had van de ene op de andere dag zijn ingetreden gedaan, nadat we ons wekenlang hadden laten foppen met warm zomerachtig weer. Sommige struiken en bloemen waren weer aan het bloeien geslagen. Als je je ogen dicht deed wanneer langs liep, kon je je in de zomer wanen.
Bij mijn wandelingen door het park, had ik mezelf voor het lapje gehouden door te vergeten naar het verkleuren van de bladeren te kijken. Ik had ook de aankondiging van de kastanjes, eikels en beukennootjes gemist. Dat was een teleurstelling. Weet je nog hoe we de vorige herfst zakkenvol geraapt hadden en ze in een mooie schaal verzamelden?
Kom nu maar van die bank af. Het was goed dit met je te delen. Ik voel me soms een beetje als de afgevallen en verkleurde bladeren, herfstig en kaal, maar klaar voor de volgende stap in de reis die leven heet. Cato.L
Meer van Cato lezen? Klik op Cato
december 2018
Sushi en zeesla
Als de dijken breken
kunnen we elkaar zeesla voeren
sushi voor ’t oprapen
dus eetstokjes mee
en voordat het water
ons tot aan de lippen stijgt
elkaar nog even indrinken
AS
Uit de bundel Golfbrekers ( co- dichter Mark Glotzbach)
Meer lezen? Klik op Astrid.
december 2018
De jaarkalender in acrostichons.
December
De oude man
Een kind op zijn knie
Cyclus eeuwenlang al
Elk jaar hernieuwd
Moedig naar een fris begin
Beter? Anders, niettemin
Een kind, de oude man
Raderen in de cirkelgang
acrostichons 2018
Anneke van Schaik
Ook de voorafgaande maanden van de jaarkalender lezen?
Klik op Anneke.
Annekes dichtbundel Met Lach en Wimpel is te koop via Boekscout. Klik op Boekscout om meer te lezen.
november 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan de Schrijfgroep Voor wie dit leest (VU Utrecht, najaar 2018-voorjaar 2019).
Je lijkt op Stephen Hawking
Je lijkt op Stephen Hawking,
Cato Utrecht 28-10-2018 |
Geliefd Voor Liesbeth
niemand gaat aan jou voorbij
ritselt graag in struiken
wat ik eigenlijk zeggen wil
Emmy Pinkhoff |
november 2018
Onderstaand gedicht is geschreven door een deelnemer aan de cursus Gedichten Lezen-Schrijven: Bij Rembrandt (Volksuniversiteit Utrecht, najaar 2018). Bij het schilderij Portret van Maria Trip (1639).
Bij het portret van Maria Trip
Hier zie je het portret van ene vrouw
het lange haar, de lange mouw
versierd met manchetten van kant
net als haar hals, zo rijk omrand.
Ik spreek en kijk u bedeesd aan
wat zal er in uw hart omgaan?
Wat denkt u dat mijn lot zal zijn?
Zo rijk gekleed met kant en satijn!
Maar er is veel meer dan dit vertoon.
Ik leefde in mijn tijd maar heel gewoon
al was ik niet van bezit verschoond.
Mijn echtgenoot zorgde goed voor mij
vandaar dit kant en deze zij!
Daarmee heeft hij mij rijk beloond.
Liesbeth
november 2018
’t Vuur ontsnapt
brandt,
uit al m´n poriën,
smeulend als het was
barst het uit zijn voegen,
vol passie
blindelings bijna,
volg ik het spoor.
Als zachte klanken
glijdend over de toetsen
span ik m´n vleugels wijd,
ontspringt mijn geest
in ongereptheid
van dansende tonen,
voortbrengende krachten.
Heilzaam en genezend
klinkende melodie,
wegebben van klanken
in sluimerende stilte.
Paulien van der Heijden
november 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Gedichten Lezen-Schrijven: Bij Rembrandt (Volksuniversiteit Utrecht, najaar 2018). Bij het schilderij Portret van een vrouw (1633), vermoedelijk Rembrandts vrouw Saskia van Uylenburgh (1612-1642), ook genoemd Jonge vrouw in gefantaseerde kleding.
Meisje met sluier
Hij schildert zijn toekomstige vrouw:
Zij ziet hem worstelen met verdriet,
Liesbeth
|
Harmen Grootendorst |
oktober 2018
Duurzame liefde
Kennis overdragen samen delen
durf je kwetsbaarheid te tonen
niet te veel voor elkaar bepalen
Oprecht zijn
niet te veel bezitten
elkaar los te durven laten
Duurzame liefde elkaar vast pakken
en in de ogen kijken
in goede en kwade dagen
Samen vermoeid thuis komen
leren leven als het niet mee zit
door ziekte dood of tegenslagen
Elkaar kunnen verdragen niet irriteren
is de voedingsbodem van
een jaren lange liefde.
Wil Veldhuizen
Meer lezen? Klik op Wil.
juni 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Spiritualiteit Opdiepen uit Poëzie (Lutherse kerk, voorjaar 2018). We spreken over en schrijven bij gedichten uit de bundel Op 't duin, 100 duingedichten en 100 duingezichten (2015).
Duinpan
Behalve als de takjes prikken
Trudy
|
IN EEN DUINPAN
in een duinpan
in een duinpan
Sini
|
juni 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan Spiritualiteit Opdiepen uit Poëzie (Lutherse kerk, voorjaar 2018). Bij een afbeelding van Joost Doornik, uit de bundel Op 't duin, 100 duingedichten en 100 duingezichten (2015).
De tocht is lang
De weg is mooi
De kleur is groen.
maar later blauw.
Liesbeth
Hier
neig ik naar heelheid
hier voel ik me thuis
beloop ik mijn weg
geaard, buitenaards
welhaast,van begin tot einde
en verder; verstrooi mij
hier
trudy
april 2018
In het huis van Jennie
In Hardenberg kwam ik bij een vriendin van mijn moeder een gedicht tegen dat heel erg paste bij onze cursus 'Waar we wonen'. Het hing daar aan de muur. De vriendin Jennie wist niet wie het gedicht geschreven had. Ik heb het op internet nagezocht en volgens mij is het een algemene spreuk zonder een duidelijke dicht(st)er.
Het is geen zelfgeschreven gedicht, maar ik vond dat het heel goed bij de cursus paste.
Ankie Schuthof
april 2018
persoonlijkheids stoornis
ik heb een persoonlijkheids stoornis
ik heb een persoonlijkheid
ik heb een
ik, heb
ik
een stoornis?
persoonlijk
denk ik niet
heb ik niet
heb ik
heb
ik?
er is een stoornis
dat ik heb:
een persoonlijkheid
Dianne
Andere gedichten van Dianne lezen, ook in het Engels? Klik op Dianne.
maart 2018
Zin in een nieuw begin: schuiven met woorden voor een gedicht over je nieuwe school.
maart 2018
Onderstaande stadsgedichten zijn geschreven door deelnemers van de Schrijfgroep Waar we wonen, onderzoek je eigen woonomgeving (VU Utrecht, najaar 2017-voorjaar 2018).
Utrecht, de stad die mij past
Laat haar met rust
Ze wordt niet met rust gelaten
Stationsgebied; stadskantoor :
Utrecht houdt zich stil
Trudy
|
Utrecht
Ik hou van Utrecht
Ik haat Utrecht
Ik ben jaloers op Utrecht
Ankie Schuthof
|
maart 2018
vlieg niet te laag - vlieg niet te hoog:
verloren in verlangen naar vrijheid
wilde Ikarus meer ~~ hij stortte neer
Ineke Bierens
Meer lezen van Ineke? Klik op Ineke.
februari 2018
Onderstaand tekst is geschreven door een deelnemer van de Schrijfgroep Waar we wonen, onderzoek je eigen woonomgeving (VU Utrecht, najaar 2017-voorjaar 2018).
Spinrag
Ruimte schenk ik
mijn volle licht door
vitrages van stilte
ritselt een gedicht -
geluidloze woorden
tussen regels wit
Dymph de Beer
November 2017
Meer lezen van Dymph? Bekijk haar blog: https://schrijf-blog.blogspot.nl
maart 2018
Onderstaande tekst is geschreven door een deelnemer aan de Schrijfgroep Waar we wonen, onderzoek je eigen woonomgeving (VU Utrecht, najaar 2017-voorjaar 2018). We bezongen onze eigen woonplaats.
Maartensdijk
Mijn dorp ligt in het groen
tussen steden, weiden, bossen.
Eyckenstein en Rustenhoven
buitenplaatsen aan de Dorpsweg.
Tussen steden, weiden, bossen
oude appelbomen, schapen op het land.
Buitenplaatsen aan de Dorpsweg
mestkarren en sluipverkeer.
Oude appelbomen, schapen op het land.
De zwarte stoet die ter kerke gaat
mestkarren en sluipverkeer
mannen in pak, de vrouwen met hoeden
De zwarte stoet gaat ter kerke
racefietsers en skaters passeren
mannen in pak, de vrouwen met hoeden
Allen delen de Dorpsweg
Racefietsers en skaters passeren
Eyckenstein en Rustenhoven
Allen delen de Dorpsweg
van mijn dorp in het groen.
Alice
maart 2018
Onderstaande gedichten zijn geschreven door deelnemers aan de Schrijfgroep Waar we wonen, onderzoek je eigen woonomgeving (VU Utrecht, najaar 2017-voorjaar 2018). We bezongen onze eigen woonplaats.
Waar o waar vind je een
Frida
|
Utrecht is de stad voor mij
Trudy
|
Meer lezen van Trudy of Frida? Klik op Trudy of Frida.
 |
Labyrintliteraire leeskringen
|
|
