maart 2024
I
ik heb de specht horen kloppen. nooit zag ik er een in het bos. wel bij mijn zus in de tuin aan de pindakaaspot.
er zijn de eenden op de kant. dan een ijselijk gekrijs, hartverscheurend. een reiger vliegt over de sloot langs me. zie een pulletje in z’n bek. wat een kreng! moeder er hard fladderend achteraan. geen kwestie dat ze de langwiekende reiger bij kan houden. ze landt bij haar andere pulletjes die al doorgezwommen zijn.
dit gaat me door merg en been. ben van mijn stuk
II
een ander geluid dan anders. gepiep. ergens moeten er jongen zijn. mijn zoekende blik gaat over het water. weer de eenden nu tussen de waterlelies en het riet. Daar. een paar jonge futen achterblijvend bij moeder. ze zien er nog niet fuuts uit, zijn zijdelings grijs gestreept
III
aan de voet van een boom krioelt het van rode beestjes, kevertjes. het is de vuurwants. lijkt wel een tribal waarmee ze op hun schild versierd zijn.
in de berm voor de rietkraag een strook met wilde bloemen. ertussen die fragiele schermbloem. lange steel, bloem van kleine witte bloemetjes. in de knop lijkt het alsof er spinsel omheen zit, kantachtig. Bij nakijken blijkt het de wilde peen. binnenste bloemetje is violet. nooit opgevallen
IV
in de avond geurt de jasmijn naar binnen. half tien. het valt me ineens op dwars door een politieke werkelijkheid heen. het kabinet is gevallen op de migratiekwestie. einde Rutte 4
2023/03.24
december 2023
Astrid Lampe krijgt de P.C. Hooftprijs 2024
en hoe je
vol
te proppen met woorden die klinken
:klankenstaketsels
als graten in je keel om te
stikken om te sti
(stemoefenende veelklanken hakkende glottisslag – ik
grijp je bij de keel opdat)
ijverig ploeteren om lucht te happen
schieten
tranen kogels door mijn hoofd en
nog om te stikken
spugen kok-
halzen kokhals ik
raltaal
naar Astrid Lampe – Spuit je ralkleur
juli 2022
voetstappen versloft tot stilstand
de eeuwige sigaret uitgedoofd
de as tussen de woorden getypt
starend uit het raam
rest ons nog een glas
bij een afgebroken scrabble woord
Bij het overlijden van Remco Campert 04-07-22
maart 2022
Ronkend
Dat je dat de hele dag zou horen
en dat de zon ineens donker wordt
het wachten op een inslag
Maar het enige dat ik hoor zijn de vogels
kinderstemmen het wapperen van de krant
terzijde het nieuws dat oorlog voert
Het vliegt aan en over
oktober 2021
groen gesmolten glas
gejut op het eiland
ebt en vloedt op gebakken klei
een stuk speksteen golft
om het eiland
dat ingelijst wacht
te midden hiervan een
typisch Schiermonnikoogs huisje
eenvoudig
verlaat ik mijn plek
februari 2021
geen dierbaar om te redden
tussen de vlammen door
kan ik niet kiezen
als alles toch verloren moet
- desnoods ikzelf
het vege lijf
en de liefde
ja vooral de liefde
februari 2021
Keris
Kris, in vuur gesmede dode
slang je was vergeten
verloren en tot voorwerp verlaagd
jij gepunte zwevende rib
schaduw
verhalenverteller geschiedschrijver
ik zal je eren om je ziel
heilig van geslacht tot geslacht
in jouw spiegel zie je mij
zeg je: ik handel
zoals jij zolang je me bij je houdt
Als je mij verzaakt keer ik
tegen je
Poëzieweek-schrijf-idee 2021
maart 2020
Haiku in coronatijden.
in quarantaine
wachten tot ik een ons weeg
dat gaat lang duren
het einde van maart
de lente is begonnen
toch maar een jas aan
corona of niet
de natuur gaat toch z’n gang
de tulpen bloeien
eindelijk mag ik
met een grote boog om ie-
dereen heenlopen
december 2017
juli 2015
schaduw uit het water
kijk toch
of nee kijk maar niet
zolang je niet ziet hoe ik balanceer
na golfslag en heldere hemel
verdampende ballast
hoe ik oprijs in mezelf
©emilie fijan
Retracted to her close recess, Marianne Aartsen, 2001
Dit gedicht is onstaan naar aanleiding van de bundel Jaagpad (2003) met afbeeldingen van Marianne Aartsen en gedichten die Eva Gerlach daarbij schreef. Om te lezen wat Eva Gerlach schreef bij deze afbeelding, klik op Terug.
september 2014
Wanneer de dag stilvalt
men zou de woorden
willen weten waarin
men kan gaan liggen
laat het zo zijn
de sigaret uitgedrukt
het glas leeg
de wind door de lege kamer
bij het overlijden van Gerrit Kouwenaar
10-09-2014
©emilie fijan
februari 2013
Ze zaten aan de oever van de rivier
toen op reis gaan verdrietig werd,
en mag niet gaan boos.
Maar als ik iets verzin zweeg
want hij wist niet zeker of
misschien niet opeens zou gaan hollen.
Een tijdlang gebeurde er niets.
Toen liep ik ga toch een eind weg,
kwam ogenblikken later weer met
grote snelheid aanhollen:
“nu móét je het zeggen”, zei hij buiten adem.
Nu moet ik het zeggen, verzon iets.
10.12.2002 – vrij naar een verhaal van Toon Tellegen
©emilie fijan
januari 2012
'afgelopen maand overleed Cesària Évora, zangeres van Kaapverdië, met een stem vergeven van saudade. '
Café
in het laatste licht zij
zwarte vrouw op blote voeten
zij zingt een leven los
uit aarde geslaafd gewoekerd
wekt het tot hoop
zwarte vrouw op blote voeten
zingt het zich voelende zichtbaar
wiegt de rook uiteen
Luisteren en kijken naar Cesària Évora? Klik op http://youtu.be/WENXocZJChs.
februari 2011
een dreun op de dag
als ze binnenkomt
gehaast blijft ze afwezig
zoals ze daarvoor weg was
ik probeer te volgen
wat er aan de hand is
geen woorden alleen
een lege blik
ik pak mijn pen
schrijf inkt letters
woorden op wit
leeg papier
nu is ze weer weg
ik probeer te blijven
8.12.2010
januari 2010
Vrijdag
Ik leef weer zo’n dag als vanouds
grijs mismoedig onder een deken van mist
de thee in mijn glas op tafel
kleurt ook niet - evenmin opwekkend
zoals het etiket vermeldt
Er was toch zon en geel en vallend blad?
dat was gisteren nu ben ik het vergeten
mijn wazige blik ziet vaag het verkleuren
maar mijn aandacht dwaalt af naar
niks
Het zal wel zijn tijd weer duren
niets is eeuwig
februari 2008
wonder
wanneer woorden blijven steken
in klanken het hoofd de weg kwijt
moet er iets gebeuren
de weg omgelegd –
het is maar goed ook
recht op ons doel af zouden we
frontaal botsen
een ziekenhuiszondag zwijgen
we verstomd en sprakeloos
geen woorden nodig om samen
te zijn zien we wolken en bladloze
bomen waarin vogels
het is genoeg voor
eindelijk gevonden verbondenheid
ter nagedachtenis aan mijn vader die 25 januari is overleden
maart 2007
NU
is toekomst morgen?
of de dag erna –
genoeg redenen om daar
niet over na te denken
ik heb geen tijd meer
misschien is er wel geen
morgen
ik laat leegte open en
verf die wit
als er weer tijd is
zal ik de ruimte met mijn gedachten
inrichten en er bloemen neerzetten
6.3.2007
april 2006
Zij is
Al voorlezend wordt ze moeder
het fluweel van de stoel bedekt haar stem
daarin zit zij
geleund op de leuning haar arm
geleund tegen de leuning sta ik
dichterbij kan ik niet komen
zo is zij mijn moeder
Al lezend is ze mijn moeder
zo met zichzelf is zij
voedt zij zich
en eet ik mee van innerlijke rust
voor een moment
dichterbij kan ik niet komen
zij is
zij is mijn moeder
ter nagedachtenis aan mijn moeder die op 5 april 2006 overleden is
augustus 2005
als een droom
vannacht wil ik slapen
tussen de regels op de
woorden eronder
er is daar muziek die
uitmondt in
eindeloze herhaling
vergeten warmte houd
me wakker laat me slapen –
nachtstil wonderlijk
langzaam trekt een
feeststoet weg
Schaarsbergen 4 juni 2005
10.6.2005
april 2004
De zee
ik heb de zee
ik heb de zee gezien
de zon gebald in rood gloeien
het zand, het strand van Toorops tijd
de wind, de regen
het vuur aan land
na tij en tijdloos leven
ben ik terug
terug zonder taal
het woordloos spreken
met zeeverkleurde ogen
terug bij het binnenmeer
19.4.2004
©emilie fijan
februari 2003
1 februari
Vandaag herdenkt de dag zich.
Bij het opstaan rekt hij zich uit,
schudt zich uit.
Stof dwarrelt als sneeuw –
pakt zich samen tot een
donzen deken,
dekt toe het nog slapend groen,
dempt het daverend geluid van
oude en nieuwe rampen.
Voorzichtig bloeit het kale hout:
kleine gele waakvlammen
lichten het donker op,
ontdooien een nieuw seizoen
na vijftig jaar bevroren stilte.
02.02.2003
oktober 2002
Zilver
Zo zilver wil ik zijn
tegen strakgespannen blauw
zo hoog mogelijk ver
al bladerend
er bovenuit
Zo zilver wil ik zijn
met goud beschenen zwart
tussen herfst en winter in
met stil geluid
en in de wind
Zo zilver wil ik zijn
11.10.02