Een van de laatste inzendingen op Open Podium:

 

 

 

Ons huis

 

Onze januskoppen botsen niet meer
ze hangen nu lichtjaren uiteen.

 

Vroeger komt nooit meer terug
stel jij opgelucht vast.
Een natte lap beneemt mij de adem
koud water spoelt over me heen,
tastend naar een reddingsboei
hoor ik het wrakhout van ons huis
verwijtend van me wegdrijven.

 

Ons huis hield stand
tegen wolven, inbrekers
en een onweersstorm die de spanten
liet buigen tot vlak voor het breekpunt,
maar tegen houtrot van binnenuit
was geen kruid gewassen.

 

Bij de tramhalte geef je me drie zoenen
en lieve afstandelijke woorden,
een laatste plens water golft over me heen.

 

Ante Hogeweg

 

 

Labyrint

literaire leeskringen
gedichten lezen & schrijven
schrijfinspiratie & begeleiding

 

 

www.inhetlabyrint.nl
post@inhetlabyrint.nl