werk van ceciel
april 2024
Mijn voorleesprimeur met Poëzielab Den Bosch.
Hoe ik wolf word
Gezien ben ik, gefilmd op het fietspad. Mijn draf
is continu eenzelfde tempo. Snel niet snel. Ik kijk links
rechts, maar vooral recht vooruit. Snuif als ik wil.
Dit is instinct. Ik sjok met mijn neus
naar de grond. Geur van aarde en eikels.
Van kleinspringend wild woelrat, muis.
Ja onder de aarde, hoe prettig is dat.
Wolf ben ik. Met hangende kop.
Angst klom op mijn rug zet zich tussen mijn schouderbladen
drijft me voort. Pels is warm. Liefst
hul ik me in slaap. Onzichtbaar
is veilig geen avontuur.
Lay low, wolf.
Om de geplande weg te gaan, spoor te volgen
moet ik omlopen.
Ik wolf.
Ga op je poten staan, strek je ferme rug, je slanke romp.
Ga je instinctieve leven aan. Alsof het nooit anders was.
Zo word ik wolf.
Husky van de middenlanden. Wild.
Ja, ik draaf op hoge poten door een landschap.
Oren hoog oplettend, snuit opgericht.
Spoor zweeft in lucht, verspreidt een geur van graagte.
Zo ook wolf.
Ik wolf kuier door het bos. We passen met velen
tussen struiken, eik, beuk en es. Bruine stammen
geven ruim zicht.
Zicht is geur die de omgeving ontsluit. Muizen ratten
spinnen dassen vossen reeën. Schapen. Wat zijn ze makkelijk
te pakken. Ze zijn niet wild, laten zich temmen
door hekwerk. Rasters duiken overal op, ze blokkeren de weg.
Mij wolf.
Met opgeheven kop. Wild
maart 2024
Herfst is morsig knoeit
dood blad laat harde winden
waaien plast op straat
maart 2023
op de dijk ons huis
een kerk in mijn blikveld
precies daarachter
woont ze
op de brug naar haar toe
natuurlijk loop ik daar
het is winter nee lente
zie de takken, appelbloesem
kijk nu fiets ik over de brug
het land in, ik wijs daar
wonen schapen koeien daar
vist een mens
het is open tot de horizon
vanuit ons huis tot oma
mei 2022
dagboek met gesloten oog
gedachten als eieren mat bruin
gespikkeld en warm in het hooi
van je hoofd
voor het oprapen
je hongerige hand grijpt ongezien
capsule toekomst vers in het vel
van je palm
laat de schaal een barst
baart water schuimend wit
valt ongeschonden aan stukken
land voor je voeten
je stribbelt nog tegen je benen
ontvangen geen wonder het tij
beloven je eiland
februari 2022
ornament
ik heb twee modale ouders
maar er staan vaak bomen
voor mijn huis
takken bezitten wind
krassen hortend het raam
blad keurt het pannendak
aarzelt voor de open goot
regen kan ik sussen vlei ik
veilig langs de stenen
dan blijf ik weer weken thuis
boven mijn bed is het altijd
volle maan
januari 2022
Welcome to fruitvalley
Liever zie ik eerlijk
groeiwerk appels peren
pruimen met precisie gehangen
mijn moeder had dat ook
groette boomfruit als oude bekenden
noemde ze morel mirabel
verleidde zachtfruit met handen
vol tot moes – mensen hebben benen
winnen tijd vruchtgebruik
wandelen hun weefsel
naar de rand stampen aarde
tot ze vallen
kersen groeien keihard
boom in hun binnenste vlees
slikt de pit
2020
Genomineerd voor de Stroomhuis Poëziewedstrijd Bakens aan de rivier met het thema Vrijheid.
achter de gevel
draag ik mijn huis
op de tong
kamers droomcellen vol
winding langs de wanden
woekert gras
schap na schap zakken letters
huidloos af van kast
naar kelder
deuren slaan naar binnen
open conserven
wecken stof
hoor hoe ik hier ontkom
het dak een luchtige oorschelp
wind klopt aan
ik spreek de woning uit
2018
Ogenomen in de bundel Steeds op reis en altijd thuis, de 100 beste gedichten uit de Turing Gedichtenwedstrijd 2018
be kind to this world
zet wind vast bewaar beweging
in blad voor later spaar zilver
van regenval in je handpalm voor dorre
dagen onder je zolen zet een pad uit
zon aan ontbos de horizon tot
blote vloedzee aan je tenen volg
kraken in je knieën spoor
van suiker klop je bloed beenzwart
met je wijsvinger in de aarde teken
een huis als een prentenboek
open je aankomst noem het eigen
je naam voor de wereld een kind
2017
Poëziekaarten: gedicht&collage
Zes poëziekaarten in twee afmetingen.
Bekijk ze op poëziekaarten.
2015
Bladzij uit mijn Album van Rijke Uren albumpje: een tijdvondst.
2012
Eén van de drie nominaties voor de schrijfwedstrijd Aan het woord! (regio Rivierenland).
De jury: 'Dit gedicht valt op door de mooie, gevarieerde regels met een speels taalgebruik en verassende wendingen in het gedicht. Het gedicht klopt qua lengte en verdient om vaker gelezen te worden.'
Elementair
Vuur
krachtig braadt de zon de aarde,
eet de rode hitte uit de haard
smaak het hart op de tong.
Lucht
zon blaast blauwe lucht
tot wolkenformaties,
proef de longen van binnenuit.
Water
turkoois op de blote huid
zweet siert de borst,
open de kraan, adem dorstig de wijn.
Aarde
tijdig rolt de kever
een wereldbol naar het licht,
wees grondig, zuig je vast.
januari 2011
Licht
Wij splijten
het duister wij
spelen met
vuur
Wij dragen
het leven wij
delen het
nu
 |
Labyrintliteraire leeskringen
|
|
