maart 2024
Over de SCHOONHEID van het Onvolmaakte.
Ik was je vergeten
Vond je lelijk en aftands Krom en kreukelig
Je paste niet in mijn beeld
Toen…
Je groende en liet nieuw leven zien
En toch.
Ik vond je krom en kreukelig
Mijn leven moest nog maakbaar zijn
Toen…
En je werd omgezaagd.
Ik gaf vorm aan mijn beeld
Van nieuw leven vol groei en schoonheid
En toch.
Tientallen jaren bleef je in mijn herinnering
Krom, kreukelig, groenend
Je liet me niet los
Totdat...
Ik jouw schoonheid van het onvolmaakte
Ontdekte in mijzelf
Krom, kreukelig en groenend
Nu…en steeds weer
Mijn APPELBOOM en ik.
december 2022
MIJN BRUIDSBOEKET
Je oogt haast kwetsbaar met je frêle stam
In het gras hier voor mijn raam
Ik zie paarsgroene rhododendron
Hoor acacia’s wuiven.
En ieder jaar kijk ik naar je bloesem uit
Ik noemde je: mijn bruidsboeket
Ieder jaar in mei.
Zoete inval voor koolmees, roodborst,
Een scholekster houdt het laag bij de grond
Plots klinkt daar een heel orkest
Van roepende snaterende snerpende noten
Een melodieus intermezzo
Vraag en antwoord.
En ieder jaar kijk ik naar je bloesem uit
Ik noemde je: mijn bruidsboeket
Ieder jaar in mei.
Nu zie ik je wat stiller worden
Je trekt je langzaam wat terug
Ieder voorjaar heb je wat meer moeite
Te groenen te bollen te bloeien
Er is nog een bescheiden bloesem
Als een vriendelijk gebaar.
We zien elkaar aan
En we weten: er is herkenning
We gaan dezelfde weg.
december 2021
Ik hoef niets meer zeker te weten, ik leef met vragen.
Onderstaande haiku’s zijn geïnspireerd door deze tekst. Ze kunnen afzonderlijk van elkaar gelezen worden
*
Wil je een antwoord?
Voor alles? Voor iedereen?
Nou, vergeet het maar!
*
Leven met een vraag
geen zeker weten meer….ja,
dat houdt je levend.
*
Diep in je hart ligt
antwoord op al je vragen.
Luister stil en wacht.
*
De bloem bloeit zomaar
een blad groeit en groent vanzelf
het kan niet anders.
*
Geen zeker weten
meer maar leven met een vraag,
“Doen door niet te doen.”
augustus 2020
Van VORM naar ERVARING, RUBBING van BOMEN.
Bezoek aan een expositie van de Koreaanse kunstenaar Do Ho Sunh in museum Voorlinden/ Wassenaar bracht me in contact met een eenvoudige techniek:
Rubbing: een interieur volledig bekleed met papier, wordt “afgetast” door met gekleurde potloden of houtskool over het oppervlak te wrijven om zo het onzichtbare op een subtiele manier zichtbaar te maken.
Ik vroeg mij af of ik dit ook voor mijn bomenproject kon gebruiken.
En ben gaan proberen met mijn linkerhand een papier op een stam van een boom of op schors te houden, en vervolgens met pastelkrijt “contact te maken.”
Door voorzichtig aan te raken kwam er een proces op gang van niet-weten, mij aangetrokken voelen, niets-willen en overgave aan een Gelijkwaardige Dialoog met de boom.
Een Ont-Moeting. Er is geen meer of minder meer, geen binnen-buiten.
Ik ga van vorm naar ervaring. En het beleven van verbinding, in mij en buiten mij.
Ben ik boom, bloem, vogel, vrouw?
Of ben ik alles?
Leven in eindeloze vormen?
Ik ben boom, bloem, vogel, vrouw….
mei 2020
De laatste boom.
1945
je bent de enige
de straat is leeg
geroofd voor warmte
om te overleven
de ene na de andere
wordt geveld
noodzakelijk kwaad.
mijn vader eigenzinnig
hakt wortelstronken in de kou
noeste knoesten
klein gekapt
het vraagt veel
energie wordt dun
door honger en dorst.
“maar wij zullen overleven”
roept hij, ónze boom
beeld van onverzettelijkheid
symbool van bevrijding.
je bent nog de enige
de straat is leeg
in het donker van de nacht
lig je daar
beroofd van adem
ónze laatste boom!
mei 2019
STAMBOOM BOOMSTAM
Oeroude lagen vertellen een verhaal van
herinneren, sappen, stromen van leven-
van nergens naar ergens-
ringen reien aaneen, loten en spruiten
krijgen naam, gezicht, geschiedenis.
schors schuurt leven,
geurt, bloeit, sterft.
oeroude lagen vertellen ons verhaal.
februari 2018
soms droom ik boom te
zijn - stil in aarden wortels
vol vuren vreugde.
februari 2017
Ik wou dat ik een vlinder was
met vleugels ijl en transparant
gedragen door de zon
een piepklein koppie
voor het hoognodige.
Ik wou dat ik een vlinder was
te leven in een dag.
februari 2016
aanhoudend
stoer en sterk
staan jullie daar
er is geen streven
alleen maar staan.
mijn voetafdruk
sijpelt
naar voorbij.
het kraakt
onder
mijn voeten
van leven.
ik schilder
noten
laag
over laag
over
laag.
ik schrijf
een landschap in de lucht
met vliegden
en
schapen in wolken.
niets vermoedend
loop ik
door een
kathedraal
van licht en stilte.
november 2015
BOOM van LEVEN.
Ik ruik het mos zacht groen
daar diep van binnen wortelt kracht
in aarden bedding bron –
verhaal van leven
bundelt sappen vorm en geur.
lijnen groeven grillig omhoog
langs stam en takken
reiken aan grenzen voorbij
aan adem en weten.
blad ontkleurt – oude herinnering –
laat langzaam los
van groen naar geel – een gouden gloed
voedt aarde met haar dik tapijt
tot bron van leven steeds weer…..
januari 2014
MIST
in de bomen
een stil bewegen
zachte contouren
roepen om aandacht
wiegende trilling
verweesde kleuren
vormen een stil palet
wereld- teruggebracht
tot miniatuur
kostbaar kleinood.
een vogel vliegt voorbij
vage verbeelding
van een kind
verhuld in ijl gebeuren;
woorden tot zwijgen gebracht
zij lijken de weg te weten
naar het licht.
november 2013
HERFST HAIKU voor jou
zomaar als een vallend blad
een gevallen vrouw.
stille explosie
barstensvol goudgeel tapijt
blik op oneindig
mijn boom verschiet van
kleur en vorm takken breken
vermoeden van leven
boom van leven, vol
en leeg blijf je dezelfde
gebed zonder end